Dawniej Mount McKinley – 6190 m n.p.m. – najwyższy szczyt Ameryki Północnej, położony w górach Alaska, na terenie Parku Narodowego Denali.
Jej masyw jest stale pokryty śniegiem i lodowcami.
Na szczycie notuje się bardzo niską temperaturę powietrza (do −60 °C) oraz wiatr o prędkości dochodzącej do 160 km/h.

Nazwa “Denali” oznacza “The Great One” lub “The High One” w języku rdzennych Alaski Eskimosów.

Choć jest popularnym celem dla wspinaczy, samo wejście na Denali jest trudne i niebezpieczne, z powodu złej pogody, ekstremalnych temperatur i występowania lawin.

Jak się zdobywa najzimniejszy szczyt świata?

Cieśnina Beringa oddziela Rosję (Azja) od Stanów Zjednoczonych (Ameryka Płn.), dzieląc Alaskę od Półwyspu Czukockiego.
Jest to jedno z najwęższych miejsc na Ziemi, gdzie odległość między Rosją a Alaską wynosi tylko około 85 kilometrów.

Na środku są dwie Wyspy Diomedesa, jedna rosyjska, druga amerykańska oddalone od siebie o 3,7 km. Ze względu na różnice czasu, Wyspa Diomedesa Wschodnia znajduje się na linii zmiany daty. Oznacza to, że na tej wyspie jest inna data niż na Wyspie Diomedesa Zachodniej, pomimo tak bliskiego położenia geograficznego.

Wyspy Diomedesa są zamieszkiwane przez niewielką liczbę mieszkańców. Na Wyspie Diomedesa Wschodniej mieszkają tylko członkowie rosyjskiego personelu wojskowego, podczas gdy Wyspa Diomedesa Zachodnia jest niezamieszkana.

Wodospad (w rzeczywistości trzy sąsiednie wodospady) na rzece Niagara, która wypływa z jeziora Erie i płynie do jeziora Ontario.
Musi pokonać prawie 100-metrową różnicę poziomów. U ujścia rzeka rozwidla się,
po czym spada dwiema około 50-metrowymi kaskadami, jedna na terenie USA,
druga – na terenie Kanady.

Rocznie Niagarę odwiedza około 30 milionów turystów, co czyni go jednym z najpopularniejszych celów podróży na świecie.

Depresja na pustyni Mojave. Najniżej położony punkt znajduje się 86 m p.p.m.,
Najbardziej suche miejsce Ameryki i jedno z najgorętszych miejsc na Ziemi. Temperatura w dolinie często przekracza 50 stopni Celsjusza, a roczna suma opadów to zaledwie kilka centymetrów. Park Narodowy Doliny Śmierci zajmuje powierzchnię ponad 13 000 km² i jest jednym z największych parków narodowych w Stanach Zjednoczonych.

W Dolinie Śmierci odbywają się corocznie zawody sportowe, takie jak maraton Death Valley Marathon, triathlon Badwater Ultramarathon oraz wyścigi rowerowe Race Across America.

Przełom rzeki Kolorado, który rozciąga się na długości około 446 kilometrów – największy przełom rzeki na świecie (jednak nie najgłębszy).
Najgłębszym rejonem Wielkiego Kanionu jest Granite Gorge (1857 m). Szerokość kanionu waha się od ok. 800 m do 29 km w najszerszym miejscu.

Kanion Kolorado jest jednym z siedmiu naturalnych cudów świata i jednym z najbardziej spektakularnych krajobrazów na Ziemi. Został również uznany za Pomnik Narodowy Stanów Zjednoczonych.

Kanion Kolorado przyciąga co roku miliony odwiedzających. Można tam podziwiać kanion z lotu ptaka, eksplorować go spacerując po ścieżkach lub nawet zjeżdżać na dnie rzeki Colorado.
Kanion Kolorado oferuje również wiele możliwości aktywnego wypoczynku, takich jak wędrówki, kajakarstwo, rafting i wspinaczka.
Wiele miejsc w Kanionie Kolorado ma historyczne i kulturowe znaczenie dla rdzennej ludności amerykańskiej. Indianie Hualapai, Havasupai, Navajo i Hopi uważają ten teren za swoje święte miejsce.

Starożytne miasto w Meksyku, które powstało około 200 r. p.n.e. Jest znane
głównie z monumentalnych piramid takich jak Piramida Słońca i Piramida Księżyca.
Teotihuacán było jednym z największych miast prekolumbijskich w Mezoameryce, osiągając swoją pełną świetność w II wieku naszej ery.
Miasto zostało założone przez nieznaną kulturę, a jego nazwa pochodzi z języka Nahuatl i oznacza “miejsce, gdzie ludzie stają się bogami”.

Co roku w Teotihuacán odbywa się festiwal światła, podczas którego całe miasto jest oświetlone i prezentowane są spektakularne pokazy sztucznej iluminacji i dźwięku.
Teotihuacán jest jednym z najważniejszych celów turystycznych w Meksyku i przyciąga miliony odwiedzających z całego świata każdego roku.

Miasto zostało założone przez Majów w około 600 roku naszej ery i osiągnęło szczyt swojej potęgi w okresie pomiędzy 900 a 1200 rokiem.

Chichén Itzá jest znane z wielu imponujących budowli, takich jak El Castillo (znany również jako Piramida Kukulkana), która jest wysoka na 30 metrów i ma 91 stopni, symbolizujących dni kalendarzowe w roku.

W centrum miasta znajduje się również wielki plac, zwany Placem Tysiąca Kolumn, gdzie znajdowały się kolumny o kształcie rozmaitych zwierząt i mitycznych postaci.

Od 2007 roku Chichén Itzá jest jednym z Siedmiu Nowych Cudów Świata.

Co roku w dniu równonocy (20-22 marca i 22-24 września) zaraz po zachodzie słońca na krawędzi schodów Piramidy Kukulkana pojawi się cień w kształcie węża, który zstępuje w dół piramidy.

Chichén Itzá to także miejsce, gdzie odbywały się rzut osi piłkarskich, popularnej gry w piłkę u Majów. Można zobaczyć specjalnie zbudowane pola do tej gry.

Region wokół Morza Karaibskiego, gdzie znajdziemy rajskie wyspy z pięknymi plażami, otoczone ciepłą, turkusową wodą z niezwykłymi rafami koralowymi.

Słynie z historii o piratach.

Muzyka i taniec są ważnymi elementami kultury Karaibów. Styl muzyczny zwanym reggae pochodzi z Jamajki, a inne popularne gatunki muzyczne to soca, salsa i merengue. Taniec, takie jak samba, salsa i calypso, jest często wykonywany podczas festiwali i imprez.

W skład Karaibów wchodzą państwa wyspiarskie, terytoria zależne i departamenty zamorskie: Anguilla, Antigua i Barbuda, Aruba, Bahamy, Barbados, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Dominika, Dominikana, Grenada, Gwadelupa, Haiti, Jamajka, Kajmany, Kuba, Martynika, Montserrat, Portoryko, Saint-Barthélemy, Saint-Martin, Saint Kitts i Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent i Grenadyny, Trynidad i Tobago, Turks i Caicos, Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych.

Wybrzeża Morza Karaibskiego mają też kraje: Meksyk, Belize, Honduras, Kostaryka, Nikaragua, Panama, Kolumbia i Wenezuela.

Ma ponad 80 km długości. Zbudowany był w latach 1904–1914.
Łączy wody Oceanu Atlantyckiego (przez Morze Karaibskie) z wodami Oceanu Spokojnego,
umożliwiając transport morski między wschodnim, a zachodnim wybrzeżem Ameryki.

Budowa Kanału Panamskiego rozpoczęła się w 1904 roku, a prace nad jego konstrukcją trwały 10 lat i były jednym z największych projektów inżynieryjnych XX wieku.
Kanał Panamski umożliwia przepływ statków handlowych i wycieczkowych, co znacznie skraca czas podróży między Oceanem Atlantyckim a Spokojnym. Dzięki niemu statek może pokonać odległość, która normalnie zajmowałaby mu około 20 dni, w około 8-10 godzin.

Posiada system śluz, które regulują poziom wody i umożliwiają statkom pokonanie różnicy wysokości między dwoma oceanami. W sumie istnieje sześć śluz, które podnoszą lub obniżają statki na odpowiednie poziomy.

Przez Kanał Panamski przepływa rocznie około 14 000 statków handlowych. Są to zarówno statki kontenerowe, tankowce, jak i statki pasażerskie.

Bagnisto-leśny obszar oddzielający Panamę i Kolumbię.
Prawie niemożliwy do przebycia.
Przesmyk stanowi przerwę w Drodze Panamerykańskiej.
Na długości około 100 kilometrów nie ma żadnej drogi kołowej, a jedyną drogą łączącą Panamę i Kolumbię jest droga morska.

Ze względu na trudne warunki terenowe i obfitość dzikiej przyrody, Przesmyk Darien jest również popularnym celem dla pasjonatów survivalu i ekstremalnych podróżników.

Na wyspach znajduje się wiele unikalnych, endemicznych gatunków roślin i zwierząt, których nie można spotkać nigdzie indziej na świecie. Jest to wynik odizolowania wysp przez tysiące lat.

Na wyspach żyje jeden z największych żółwi na świecie – żółw słoniowy, który może ważyć nawet 400 kg.

Charles Darwin odwiedził Wyspy Galapagos w 1835 roku, podczas swojej podróży na statku HMS Beagle. Obserwacje dokonane na wyspach miały duży wpływ na jego teorię ewolucji.

W archipelagu Galapagos znajduje się 13 głównych wysp i ponad 100 mniejszych wysepek, z których tylko 19 jest zamieszkanych.

Wyspy Galapagos są domem dla pingwin z Galapagos, który jest najmniejszym południowoamerykańskim pingwinem i jedynym, który żyje w pobliżu równika.

Salto Angel to najwyższy wodospad na świecie, mający wysokość 979 metrów i 807 metrów spadku swobodnego.
Wodospad spada z płaskowyżu Auyan-Tepui. Auyantepui jest jednym z największych stołowych płaskowyżów na świecie. Ma powierzchnię około 700 km² (270 m²) i znajduje się na wysokości 2 600 metrów (8 500 stóp) nad poziomem morza.

Tepui to unikalny rodzaj gór o pionowych ścianach i płaskich szczytach.
Określane są jako “góry stołowe”. Są one również domem dla wielu unikalnych gatunków roślin i zwierząt, które nie można znaleźć nigdzie indziej na ziemi.

Wodospad jest dostępny tylko drogą powietrzną lub wodną. Nie ma bezpośredniego dostępu drogowego ani szlaków pieszych. Większość turystów decyduje się na lot helikopterem z Canaima lub rejs łodzią po rzece Carrao, aby zobaczyć wodospad z bliska.

Najlepiej zachowane miasto Inków, położone na wys. 2000–2400 m n.p.m.
Zostało odkryte dopiero w 1911 roku przez amerykańskiego badacza Hiram Binghama. Miasto było ukryte w gęstym lesie i było nieznane większości światu przez wiele wieków.

Machu Picchu jest uważane za jeden z najważniejszych przykładów architektury Inków. Wszystkie budynki zostały zbudowane z ogromnych kamiennych bloków, które były precyzyjnie dopasowane, bez użycia zaprawy.
Nie wiadomo do końca, jaka była pierwotna rola Machu Picchu. Jedną z teorii jest to, że było to sanktuarium dla elity inkaskiej lub miejsce dla celebrowania religijnych ceremonii.

Istnieje ponad 300 różnych schodów, które prowadzą do Machu Picchu. Wszystkie zostały wykonane z piaskowca i stanowią imponujący dowód na umiejętności inżynieryjne Inków.

Na terenie Machu Picchu można zobaczyć wiele fontann i akweduktów, które dostarczały mieszkańcom miasta wodę pitną.
Corocznie odwiedza go ponad milion turystów, co sprawia, że jest to jedno z najpopularniejszych miejsc do zwiedzania na świecie.

Największa rzeka świata bierze początek na Górze Quehuisha w peruwiańskich Andach. Kamienny obelisk zdobi pamiątkowa tablica z inskrypcją: „Tu rodzi się Amazonka, największa rzeka świata. Ustaliła to w roku 1996 międzynarodowa wyprawa naukowa kierowana przez Jacka Pałkiewicza. W jej skład wchodzili
specjaliści polscy, włoscy, rosyjscy i peruwiańscy”.

Jacek Pałkiewicz pisze:
“Źródło zlokalizowaliśmy na stoku Quehuisha, w jałowej, odludnej krainie zdominowanej przez szarość kamiennych gór i rumowisk skalnych. Z mokradła pokrytego kępkami trawy i drobnymi krzewinkami wypływa tam na powierzchnię krystalicznie czysta, zimna woda. Niepozorna struga Apacheta po przyjęciu dopływów zmienia wielokrotnie nazwę. Z Lloqueta rodzi się Hornillos, potem dzika górska rzeka Apurimac, która spada z hukiem w głębokie kaniony. Na odległości 500 kilometrów wytraca aż 4000 metrów wysokości, czyli pięciokrotnie więcej niż w słynnym amerykańskim Wielkim Kanionie. Jej przedłużenie przybiera nazwę Ukajali, która wypływa leniwie na rozległą równinę. Wreszcie od konfluencji z Marañónem staje się właściwą Amazonką.”

Największe jezioro wysokogórskie na Ziemi.
To największe jezioro w Ameryce Południowej i drugie najwyżej położone jezioro na Ziemi. Znajduje się na wysokości 3812 m n.p.m.
Jego powierzchnia wynosi około 8 372 km2, to tyle co grecka wyspa Kreta.

Na jeziorze Titicaca znajduje się około 41 wysp, z których największą jest Wyspa Słońca (Isla del Sol) o powierzchni około 14 km². Wierzono, że to właśnie na tej wyspie narodził się pierwszy Inka.

Wyspa Pływających Trzcin – Uros. Na tej wyspie ludzie żyją na pływających domach
zbudowanych z trzcin.

Co roku w dniach 6-7 lutego odbywa się Festiwal Virgen de la Candelaria na wyspie Taquile. Jest to jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w regionie, podczas którego odbywają się barwne procesje, tańce i pokazy tradycyjnych strojów.

Wyspa Wielkanocna, położona na Oceanie Spokojnym, jest jednym z najbardziej odległych miejsc zamieszkałych na Ziemi. Jest oddalona o około 3700 km od wybrzeży Chile, do którego administracyjnie należy.

Na Wyspie Wielkanocnej znajdują się moai – olbrzymie kamienna rzeźby przedstawiające głowy znanego plemienia Rapa Nui. Te monumentalne figury, wykonane przez starożytną ludność wyspy między XII a XVII wiekiem, stanowią jedno z najbardziej tajemniczych i fascynujących dziedzictw kulturowych na świecie.

Odkrycie Wyspy Wielkanocnej przypisuje się holenderskiemu żeglarzowi Jakobowi Roggeveenowi, który dotarł tam 5 kwietnia 1722 roku – stąd nazwa „Wyspa Wielkanocna”, ponieważ została odkryta w Wielką Sobotę.

Wyspa Wielkanocna jest jedynym miejscem na świecie, gdzie występuje unikalny system pisma, zwany rongorongo. Jednak do dzisiaj nie udało się go rozszyfrować, więc nie wiemy dokładnie, jakie informacje przekazywały teksty na wyspie.

Wyspa Wielkanocna ma też swoje własne tradycje i obchody, takie jak święto Tapati Rapa Nui, które odbywa się co roku w lutym. Podczas tej imprezy mieszkańcy wyspy prezentują swoje umiejętności artystyczne i fizyczne w różnych konkurencjach, takich jak biegi, tańce czy pokazy jazdy na koniach.

Najwyższy szczyt Ameryki Południowej, o wysokości prawie 7000 m.
W języku Indian Keczua: Acconcahuac – Kamienny Strażnik.
Jeden z lodowców prowadzących do szczytu nazwany jest Lodowiec Polaków. Nazwa pochodzi od polskiej wyprawy z 1934, kierowanej przez Konstantego
Narkiewicza-Jodkę, która wytyczyła nowy szlak na szczyt prowadzący przez lodowiec.

Aconcagua leży w Parku Narodowym Aconcagua, który został utworzony w 1983 roku w celu ochrony tego unikalnego obszaru. Park ten obejmuje powierzchnię 71200 hektarów i jest ważnym miejscem dla badaczy przyrody i miłośników przygody.

Ze względu na swoją wysokość i warunki atmosferyczne, Aconcagua może być niebezpieczna dla nieprzygotowanych wspinaczy. Przebywanie na dużych wysokościach może prowadzić do choroby wysokościowej, natomiast ekstremalne warunki pogodowe mogą przysporzyć trudności nawet doświadczonym alpinistom.

Jedna z wysp archipelagu Juan Fernández.
Pochodzenia wulkanicznego. Jest niewiele mniejsza niż Republika San Marino.

Najwyższym wzniesieniem jest El Yunque (916 m n.p.m.). Zamieszkuje ją około 600 mieszkańców.

Znana jest głównie ze względu na osobę przebywającego na niej w 1704 Aleksandra Selkirka, którego losy zainspirowały później Daniela Defoe do napisania Przypadków Robinsona Crusoe. W 1966 chilijski rząd zmienił nazwę wyspy z Más a Tierra na Robinson Crusoe w celu promowania turystyki.

Robinson Crusoe ma 633 mieszkańców, którzy żyją we wsi San Juan Bautista. Mieszkańcy utrzymują się głównie z rybołówstwa (homary) oraz z turystyki.

Są one jednym z największych i najpiękniejszych wodospadów na świecie, rozciągających się na długości ponad 2,7 km. Składają się z około 275 różnych wodospadów, co czyni je jednymi z największych wodospadów na świecie.
Najwyższy wodospad nosi nazwę “Garganta do Diabo” (Gardło Diabła) i ma wysokość około 82 metrów.

Otaczający je park narodowy jest domem dla wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt, takich jak jaguary, tapiry czy wielkogłowe kapucynki.

Wodospady są również ważnym źródłem energii elektrycznej, gdyż znajduje się tam hydroelektrownia Itaipu – jedna z największych na świecie.

Mogą być podziwiane zarówno z perspektywy brazylijskiej, jak i argentyńskiej. Brazylijska strona oferuje panoramiczne widoki na cały system wodospadów, natomiast argentyńska strona umożliwia bliższe obserwowanie poszczególnych wodospadów.
Są jednym z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Ameryce Południowej, przyciągając rocznie miliony odwiedzających.
Wodospady Iguaçu są często porównywane do Wielkiego Kanionu w USA oraz Wodospadu Niagara, co świadczy o ich imponującej skali i urodzie.

Cieśnina została nazwana na cześć portugalskiego odkrywcy Ferdynanda Magellana, który w 1520 roku był pierwszym Europejczykiem, który przeszedł przez tę cieśninę podczas swojej wyprawy dookoła świata.

Cieśnina Magellana jest jednym z najważniejszych szlaków żeglugowych na świecie, umożliwiającym skrócenie trasy podróży z Europy do Azji o około 8000 mil morskich.

Cieśnina ma około 570 km długości i jest jednym z najtrudniejszych szlaków żeglugowych ze względu na zmienne warunki pogodowe, silne prądy morskie, wąskie korytarze i uciążliwe bariery lodowe.

Przez większość czasu roku Cieśnina Magellana jest pokryta lodem, co sprawia, że ​​jest trudno dostępna dla większych statków. Jednak w ostatnich latach rośnie liczba turystycznych rejsów przez tę cieśninę.

Cieśnina jest również ważnym ekosystemem, bogatym w różnorodne gatunki fauny i flory morskiej. Spotkać tam można wieloryby, foki, pingwiny oraz wiele innych gatunków ptaków i ryb.

W 2019 roku Cieśnina Magellana została uznana za jedno z najbardziej niebezpiecznych miejsc dla żeglugi na świecie ze względu na wypadki i trudności nawigacyjne.