„Raz w roku jedź gdzieś, gdzie nie byłeś nigdy wcześniej.”

Dalaj Lama

Oj tak! Właściwie dla mnie to stwierdzenie jest tak oczywiste, że nie ma nad czym się rozwodzić… Jednak nie każdy postrzega to podobnie.
Po co? Mam już rozpracowaną miejscówkę, wiem, gdzie najlepiej spać, jeść, bawić się. Znam ceny, nic mnie nie zaskoczy….

NO WŁAŚNIE!
A tu o zaskoczenie chodzi!

O odkrywanie. Przecieranie nowych szlaków, choćby to był szlak po bułki śniadaniowe (których nota bene nie jemy).

Chodzi właśnie o wytrącenie się z rutyny, dzięki czemu każdy dzień staje się przygodą. Dzięki czemu mamy szansę dostrzec coś, co dla mieszkańców danego miejsca jest praktycznie niezauważalne, bo uwięzieni w swojej rutynie przeskakują punkty dnia bez większej refleksji (jak każdy z nas w znajomym środowisku).

Nigdy w życiu nie jechałam w Polsce PKSem – jakoś nie było okazji i zupełnie mnie to nie ciągnie.
Ale było dla mnie niebywałą atrakcją rozpracowanie, jak dojechać portugalskim PKSem w miejsca, do których chcę trafić. Oczywiście nie znając portugalskiego 🙂

Pamiętam też jak dziś (a to było … o mamo! 20 lat temu!) gdy we włoskim sklepie próbowaliśmy kupić gazowaną wodę mineralną. Niestety poszukiwania na etykietach CO2 na nic się zdały. Więc uciskaliśmy butelki, licząc, że te gazowane będą twardsze (marny patent)… To nas nauczyło, że po włosku gazowana to „frizzante”. (w tamtych czasach nie było translatorów w komórkach… z komórki można było jedynie dzwonić – za granicą cholernie drogo) Był ubaw, słówko zapamiętane, było „odkrywanie nieznanego”. Nie doświadczycie tego w Łebie 😀

Albo poszukiwanie campingu w górach Sierra Nevada w Hiszpanii… Wcześniej nie było z tym problemu – odpalaliśmy „Hołka” (nawigacja z głosem Krzysztofa Hołowczyca) i tam campingów było do wyboru do koloru. Aż tu nagle okazuje się, że w górach nie ma nic. Najbliższy wskazywany przez nawigację to 3 godziny jazdy, a już była pora spania… W przejeżdżanym miasteczku był jeszcze pełny bar (co ciekawe z malutkimi dziećmi bawiącymi się na zewnątrz, choć było na pewno po 22, bliżej 23). Moim łamanym hiszpańskim zapytałam o camping, wznosząc się potem na wyżyny lingwistyczne, aby zrozumieć odpowiedź. Za drugą miejscowością mostek, za mostkiem w lewo.
Chyba… Ok, sprawdźmy. Jest mostek, jest droga w lewo. Droga wiedzie w mrok. Serio. Tak czarnej dziury jeszcze nie widziałam. Żwirowa droga, obok krzaczory, pniemy się w górę w czerń, dookoła zaś tylko nicość. Po 200 metrach kamień na drodze ze strzałką i napisem „camping”. Wow! Jednak dobrze!

Gdzie trafiliśmy?

Do jednego z najlepszych miejsc noclegowych jakie w jakich byliśmy! (fakt, nie bywamy w drogich hotelach, więc to mocno subiektywne odczucie).

Przepiękne i ciekawe architektonicznie schronisko górskie z widokiem na ośnieżone szczyty Sierra Nevada – i to całkowicie dla nas!

Darujcie sobie opracowane miejscówki! Ruszajcie w nieznane!

PS.

Oczywiście „nowe miejsce” nie musi dotyczyć czegoś odległego, za granicą. Tam oczywiście prościej o niecodzienne doświadczenia. Wszystko dookoła jest nowe. Nawet Bałtyk na zachód o wyspy Uznam jest inny…

Blisko też można znaleźć coś nowego, choćby nową trasę spacerową, nową restaurację, nowy widok na znaną już okolicę.